Over mij

Ik ben Leonor van Nieuwenhuijzen. Ben je op zoek naar psychologische hulp in ‘s-Hertogenbosch? Dan ben je van harte welkom om contact met me op te nemen. De praktijk heeft geen wachtlijst.

De reden waarom ik psychologie ben gaan studeren is een ongebruikelijke. Door omstandigheden moest ik, vele jaren geleden, zelf in therapie. In mijn leven had ik de nodige heftige dingen meegemaakt in mijn jeugd en later met het samenwonen in een relatie, dat was erg ingrijpend geweest. De wereld kon ik steeds meer alleen nog door een donkere bril zien, zware ongeconcentreerdheid was het gevolg. Op een zeker moment was het wel duidelijk dat ik daardoor niet meer normaal kon functioneren. Het waren symptomen die het voor mij wel duidelijk maakten dat ik hulp nodig had. Het was niet gemakkelijk voor mijn toenmalige ego om toe te geven dat ik psychisch hulp nodig had.

Ook ging het vinden van de juiste therapeut niet zonder slag of stoot. Ik was nog geen 25 jaar. In die tijd was er ook wat therapie betreft een andere tijdgeest dan nu het geval is. Een aantal therapeuten die ik trof, meenden naar mijn idee dat het de juiste manier was om therapie te geven om ver boven mij vanuit hun ivoren toren aan mij te vertellen hoe het moest. Begrip voor mij leek niet essentieel. Ik had weleens het idee dat 1 oog van hen op de klok gericht was en 1 oog op hun bankrekening. Ironisch genoeg was de 13e therapeut raak. Een Aziatische psychiater uit Nijmegen gaf mij wel het gevoel de moeite waard te zijn om zich in te verdiepen. Hij ging figuurlijk naast mij staan in plaats van boven mij. Dat werkte erg goed. Er werd wel van mij verwacht dat ik er hard aan werkte, maar ik wilde niets liever. Na een aantal jaren zei hij in een sessie dat ik me nu het gereedschap had eigen gemaakt om zelf mijn leven goed en stabiel te kunnen leven. Dat kwam natuurlijk niet uit de lucht vallen. Ik was gedurende het therapietraject erg veranderd, had me kunnen ontplooien en stond zoveel steviger in mijn schoenen dan eerder het geval geweest was. Ik had het gevoel dat ik door deze therapeut ‘het leven als het ware had teruggekregen’, met al zijn mogelijkheden. Deze uitdrukking vind ik nog steeds niet overdreven. Wat had deze man een prachtig beroep, ging er daarna steeds vaker door me heen.

Ik wilde ook mensen geestelijk gaan helpen besefte ik op een zeker moment. Ik kon me voor mij geen mooier beroep voorstellen. Na mijn M.U.L.O had ik een beroepsopleiding gevolgd, waar ik mijn geld mee verdiende. Dat hield in dat er eerst in mijn vooropleiding een hiaat moest worden opgevuld. Ik ging naar het Atheneum voor volwassenen in Den Bosch en later naar de Radboud Universiteit Nijmegen om psychologie, met afstudeerrichting ‘klinische psychologie,’ te gaan studeren. Het was een voltijds studie, die ik ook moest combineren met mijn werk. Daarom spreidde ik mijn studie over een wat langere tijd.

Toen ik bijna klaar was met mijn studie na de nodige jaren, gebeurde er onverwacht iets heel bijzonders. Een uitgebreidere toelichting hierover kun je vinden bij het Hoofdstuk Praktijkvoorbeelden, voorbeeld 1 en 2. Via een bekende hoorde ik over een vrouw, die mij van vroeger vaag bekend was, die een Agorafobie, pleinvrees had en daardoor haar huis niet uit durfde. Tevens was ze verslaafd aan alcohol. Ze woonde zelfstandig, samen met haar man. Therapieën hadden tot dusver niet veel geholpen, begreep ik en door haar laatste, negende, therapeut bleek zij nu ‘opgegeven’ te zijn. Dat ‘opgegeven zijn’ bleef hangen bij mij, dat vond ik erg, er kwam een dergelijk gevoel op bij mij van: ‘dit mag niet’.

Om kort te gaan, ik heb haar ongeveer 3 jaar behandeld, ze heeft tot heden niet meer gedronken (zie Hoofdstuk Praktijkvoorbeelden, voorbeeld 2) en gaat weer overal, ook alleen, naartoe dit alles al meer dan 10 jaar (voorbeeld 1).

Daarna werd het ‘hoort zegt het voort’, daarnaast ook mensen die weer vanaf een heel andere kant kwamen, met relatie- en individuele therapie. Ik kende nu mijn eigen krachten en al degenen die op mijn pad kwamen hadden al meerdere therapeuten achter de rug. Ik heb veel successen mogen behalen. Eens met een man (C) met een dwangneurose, ik was zijn 8^e therapeut (zie Hoofdstuk Praktijkvoorbeelden, voorbeeld 3). Kortom, ik pakte alles aan wat binnen mijn mogelijkheden lag. Het weten dat er een aantal therapeuten geweest waren, hielp mij toen wel het aan te gaan.

Bij relatietherapie viel mij op dat dan regelmatig één van beide partners, een enkele keer beiden, eerst een stukje individuele therapie nodig had, voor de relatietherapie daarna tot een goed einde gebracht kon worden. Dit kwam lang niet altijd voor, maar gebeurde toch regelmatig.

Het waren veel verscheidene klachten en ik heb dit 10 jaar met succes mogen doen. Ook mensen met lichtere problematiek, welke dan ook sneller klaar waren. Het lukte ook weleens niet, bijvoorbeeld als een persoon wel komt, maar diep in zijn hart eigenlijk niet wil (zie hoofdstuk Praktijkvoorbeelden, voorbeeld 4)). Nu ik sinds kort weer in Den Bosch woon, waar ik eerder in mijn leven vele jaren gewoond heb, wil ik ook hier graag verder gaan met mijn praktijk.

Ik heb, naast mijn studie, 36 levensbeschouwelijke boeken gelezen en bestudeerd. Dit beschouw ik als een verrijkende studie naast mijn opleiding klinische psychologie, waardoor ik een veel bredere kijk op het hoe en waarom van het menselijk functioneren heb kunnen krijgen. (zie o.a. Hoofdstuk: Enkele inzichten voor (meer) bewustwording).
Daarnaast kan ik me ervaringsdeskundige noemen op zowel psychologisch vlak- als ook op andere levensgebieden.